- Kod ASCII to system kodowania znaków opracowany w 1963 roku.
- Organizuje postacie w kategorie, takie jak: kontrolne, do druku i rozszerzone.
- ASCII stanowi podstawę Unicode, nowoczesnego standardu kodowania tekstu.
- Jest stosowany na klawiaturach, w plikach tekstowych i różnych aplikacjach komputerowych.

ASCII jest jednym z najważniejszych systemów kodowania znaków w historii informatyki. Dzięki temu komputery i urządzenia elektroniczne mogą reprezentować i przetwarzać tekst w sposób ujednolicony. Chociaż dzisiaj istnieją bardziej zaawansowane alternatywy, zrozumieć Jak działa ASCII pozostaje kluczową postacią w świecie programowania i technologii.
W tym artykule przyjrzymy się bliżej, czym jest kod ASCII, skąd się wziął, jaką ma strukturę, jakie rodzaje znaków zawiera i do czego jest używany obecnie. Ponadto zobaczymy praktyczne przykłady, jego związek z innymi standardami, takimi jak Unicode, oraz jak konwertować tekst do ASCII i odwrotnie.
Co to jest kod ASCII?
ASCII, skrót od „American Standard Code for Information Interchange”, to standard kodowania znaków oparty na alfabecie łacińskim. Została opracowana w latach 60. XX wieku i stała się podstawową metodą komunikacja między urządzeniami komputerowymi.
Ten kod przypisuje wartości liczbowe znakom, umożliwiając komputerom interpretację liter, cyfr i symboli język binarny. W pierwotnej wersji używano 7 bitów do reprezentowania łącznie 128 znaków, później rozszerzono ją do 8 bitów, aby uwzględnić dodatkowe znaki, takie jak litery akcentowane i inne symbole.
Pochodzenie i historia kodu ASCII
Rozwój kodu ASCII rozpoczął się w 1963, gdy został stworzony w celu udoskonalenia kodów używanych w telegrafii. Za opracowanie tej normy odpowiedzialna była organizacja Amerykańskie Stowarzyszenie Normalizacyjne (ASA), który później stał się Amerykański Narodowy Instytut Normalizacyjny (ANSI).
Początkowo ASCII został zaprojektowany tylko z myślą o 6 bity, ale wkrótce rozszerzono ją do 7 bity aby umożliwić większą liczbę kombinacji. W 1967 roku dodano małe litery i inne kody kontrolne, co ugruntowało jego stosowanie. W 1968 roku prezydent USA, Lyndon B. Johnson, nakazał, aby wszystkie komputery rządowe były zgodne ze standardem ASCII, zapewniając w ten sposób ich standaryzację.
Struktura kodu ASCII
Znaki w kodzie ASCII dzielą się na różne grupy, które można sklasyfikować w następujący sposób:
- Znaki kontrolne (0-31 i 127): Nie nadają się do wydruku i służą do zarządzania urządzeniami oraz kontrolowania przepływu danych. Należą do nich polecenia takie jak przesunięcie wiersza i powrót karetki.
- Znaki do druku (32-126): Należą do nich litery (wielkie i małe), cyfry, symbole matematyczne i znaki interpunkcyjne.
- Rozszerzony ASCII (128-255): Uwzględniono także znaki z innych języków, takie jak litera ñ, akcenty i symbole specjalne.
Przykłady reprezentacji ASCII
Kod ASCII działa poprzez przypisanie każdemu znakowi numeru. Oto kilka przykładów:
- A: 0100 0001
- B: 0100 0010
- 5: 0011 0101
- @: 0100 0000
- Pusta przestrzeń: 0010 0000
Wykorzystanie kodu ASCII w urządzeniach elektronicznych
Kod ASCII jest nadal używany w wielu kontekstach w informatyce:
- Klawiatury: Do każdego klawisza przypisany jest kod ASCII, który umożliwia komputerowi interpretację danych wprowadzanych przez użytkownika.
- Pliki tekstowe: Programy takie jak Notatnik i inne podstawowe edytory tekstu używają domyślnie formatu ASCII.
- Sieci i telekomunikacja: Protokoły takie jak SMTP (poczta elektroniczna) i HTTP wykorzystują do działania znaki ASCII.
Konwersja między ASCII i binarnym
Aby przekonwertować tekst na kod ASCII, wykonaj następujące kroki:
- Identyfikacja znaków ASCII: Każda litera, cyfra lub symbol ma odpowiadający sobie kod ASCII.
- Konwersja kodu ASCII na kod binarny: Każdy znak ma 8-bitową reprezentację binarną.
- Przeczytaj konwersję: Tekst w formacie ASCII jest przedstawiany w systemie binarnym, aby mógł być zrozumiany przez komputery.
Na przykład, jeśli weźmiemy tekst 'ABC', otrzymujemy następujące reprezentacje:
- A → 01000001
- B → 01000010
- C→ 01000011
Związek między ASCII i Unicode
Mimo że ASCII stanowi podstawowy standard, wraz z rozwojem technologii pojawiła się potrzeba zastąpienia nim znaków z innych języków. Tak to się narodziło Unicode, standard znacznie zwiększający liczbę dostępnych znaków.
Unicode umożliwia reprezentację znaków z wielu alfabetów i wykorzystuje różne formaty kodowania, takie jak: UTF-8, który jest zgodny ze standardem ASCII, ale rozszerza jego możliwości.
ASCII Art: Forma ekspresji cyfrowej
Ciekawym zastosowaniem kodu ASCII jest Sztuka ASCII. Polega ona na tworzeniu obrazów przy użyciu wyłącznie znaków tekstowych. Ten rodzaj sztuki stał się popularny w początkach rozwoju komputerów, gdy interfejsy graficzne były ograniczone.
Przykład grafiki ASCII:
:-) (uśmiechnięta buźka) <3 (serce)
Artyści cyfrowi stworzyli prace złożone przy użyciu znaków ASCII, niektóre nawet powielone na drukarkach igłowych.
Ograniczenia kodu ASCII
Chociaż ASCII wywarł ogromny wpływ na informatykę, przedstawia pewne ograniczenia:
- Ograniczony zakres: Obejmuje wyłącznie znaki alfabetu angielskiego i nie obsługuje innych języków, w których używane są znaki akcentowane lub specjalne.
- Zmniejszona pojemność: Pierwotna wersja pozwalała na użycie jedynie 128 znaków, co doprowadziło do powstania rozszerzonych wersji.
- Starzenie się: W większości aplikacji standard Unicode zastąpił standard ASCII, co zapewnia lepszą globalną kompatybilność.
Ciekawostki o ASCII
Kod ASCII odcisnął piętno na historii informatyki. Oto kilka interesujących faktów:
- Kod ASCII był używany we wczesnych grach wideo do przedstawiania grafiki na ekranie.
- Kody sterujące ASCII są nadal używane w drukarki i terminale tekstowe.
- Niektóre starsze systemy operacyjne przechowują informacje tekstowe wyłącznie w formacie ASCII.
Kod ASCII jest podstawą informatyki. Jego prostota i uniwersalność umożliwiły standaryzację komunikacji między urządzeniami przez dziesięciolecia. Mimo że został on w dużej mierze wyparty przez Unicode, nadal ma zastosowanie w niektórych dziedzinach, takich jak programowanie, przechowywanie tekstów i przesyłanie danych.
Spis treści